Theo Guicheron-Lopez – francuski artysta i pisarz mieszkający w Polsce. Jego praktyka rzeźbiarska bada nasze fizyczne i psychiczne relacje z podłożem, ze szczególnym uwzględnieniem sztucznych powierzchni, które strukturyzują współczesne życie, a jednocześnie często spotykają się z obojętnością. Pracując głównie w drewnie, kamieniu i metalu, Guicheron-Lopez tworzy instalacje i rzeźby, które ujawniają sprzeczności w materiałach postrzeganych zwykle jako martwe lub czysto użytkowe. Dla niego ziemia nigdy nie jest neutralna – przechowuje ślady przesiedleń, wyobraźni i projektowanych pragnień, stając się miejscem fantazji, pamięci i przestrzennej tęsknoty.
Od 2019 roku artysta bada spekulatywne powiązania pomiędzy Arles (Francja) a Kordobą (Andaluzja) z początków VIII wieku. Ten transhistoryczny projekt wykorzystuje ziemię i miejskie szczątki z obu miast do tworzenia prac, które medytują nad tęsknotą, fragmentacją i wyobrażonymi architekturami przynależności. Zamiast rekonstruować te miasta, jego sztuka przywołuje emocjonalne i materialne ślady, jakie po sobie pozostawiły.
Zanim w 2018 roku zwrócił się ku rzeźbie, Guicheron-Lopez pisał poezję, teksty narracyjne i krótką prozę — praktykę literacką, która do dziś kształtuje jego podejście do materialności, ucieleśnienia i poetyki przestrzeni. Jego dwujęzyczny tomik poetycki Sol Lande (2023) wyraża pragnienie odnalezienia siebie w języku przy jednoczesnym oporze wobec stałości czy pełnego przekładu. Pisanie pozostaje dla Guicheron-Lopeza towarzyszem pracy rzeźbiarskiej, pozwalając nadać głos temu, czego materiał sam nie wyraża, oraz położyć emocjonalny ciężar na powierzchniach zazwyczaj pomijanych.