Małgorzata Widomska (ur. 1978) – artystka wizualna, malarka, autorka instalacji malarskich i tekstów o sztuce. Ukończyła z wyróżnieniem studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, a w 2013 roku uzyskała tytuł doktory na ASP w Krakowie. Obecnie wykłada malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Twórczość Widomskiej opiera się na przekonaniu, że obraz malarski jest narzędziem do badania sensu doświadczenia źródłowego. Artystka rozwija własny język abstrakcji, który wyrasta z uważnej obserwacji wewnętrznych procesów pamięci. Estetykę traktuje jako system o funkcji poznawczej – porównywalnej z logiką – zdolny do weryfikowania i oczyszczania znaczeń.
Ma na koncie liczne wystawy indywidualne i projektowe, m.in. "Było i już będzie" w Galerii EL w Elblągu (2024), "Fala jest morzem" w Galerii Piekary w Poznaniu (2023), czy "Sen o doskonałości" (2025, z Michałem Bratko) w Galerii Widna w Krakowie. Jej prace pokazywane były także w Londynie, Gyor (Węgry) oraz w licznych galeriach w Polsce, takich jak Lokal_30, Śmierć Człowieka, Galeria Le Guern, czy Pani Domu.
Widomska brała udział w wielu wystawach zbiorowych, m.in. "Geometria Emocji" (2025, GDM Contemporary, Ostrawa), "Revenge Dress" (2024, Galeria EXIT, Wrocław), czy "Konkurs im. Leona Wyczółkowskiego" (2014, Galeria Miejska BWA, Bydgoszcz). Jej prace były również prezentowane na wydarzeniach o charakterze teoretyczno-artystycznym, jak XII Seminarium Feministyczne w Galerii Studio (2020).
O swoim malarstwie mówi:
„Obraz nie jest czystą abstrakcją. Nie bawię się jedynie formą. Wszystkie moje prace opierają się na tym, że mam z tyłu głowy konkretną historię, która najczęściej dotyczy przeszłości i jakiegoś silnego osobistego przeżycia. Zauważam, że mogę to doświadczenie dobrze przepracować w języku abstrakcji. Tworzenie figuratywne, będąc opisem, może skutecznie przywołać obraz – wspomnienie, ale dopiero abstrakcja pozwala mi na przywołanie uczucia z przeszłości. Uważam, że kontynuacja doświadczenia jest bardziej rzeczywista w abstrakcji.”[2]