Malarka, graficzka. Była pionierską polską artystką, której twórcza droga prowadziła od powojennych eksperymentów modernistycznych ku głęboko osobistej, medytacyjnej eksploracji filozofii buddyjskiej, zwieńczonej ikonicznymi akwarelami inspirowanymi mandalami.
Studiowała w katowickiej filii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, którą ukończyła w 1955 roku. Współzałożycielka Grupy St-53 – jednego z pierwszych powojennych awangardowych ugrupowań artystycznych w Polsce, które eksperymentowało z formą, kolorem i abstrakcją. W latach 60. zaczęła zgłębiać kulturę i filozofię Wschodu, co znalazło odbicie w jej twórczości.
Wraz z mężem, Andrzejem Urbanowiczem, prowadziła legendarne atelier przy ulicy Ligonia w Katowicach – miejsce spotkań artystów i intelektualistów poszukujących duchowego i twórczego wyrazu. To właśnie tam narodziła się Grupa Oneiron (1967–1971), krąg artystów i myślicieli badających naturę snów, alchemii, symboli i doświadczeń mistycznych.
Od lat 70. rozwijała własny, unikalny styl oparty na malarstwie metafizycznym i mandalach, czerpiąc z tradycji buddyzmu zen. Osiedliła się w Przesiece w Karkonoszach, gdzie stworzyła ważne centrum artystyczne. Jej prace były prezentowane na licznych wystawach w Polsce i za granicą, czyniąc ją ikoną niezależnej sztuki XX wieku.