Biuro rzeczy znalezionych

Biuro rzeczy znalezionych / Sofia Defino Leiby, Cyryl Polaczek, Hanna Stiegeler, William Wegman

Galeria Monopol, wspólnie z Sweetwater Berlin, ma przyjemność zaprezentować prace Sofii Defino Leiby, Cyryla Polaczka, Hanny Stiegeler oraz Williama Wegman’a w ramach CONSTELLATIONS. 

Bohaterami wystawy są rzeczy. Zwyczajne przedmioty, które towarzyszą nam w codziennym życiu: piłka, butelka, książka, torebka… Przedstawione są jednak w sposób odmienny od tradycyjnych martwych natur, w których przedmioty zestawiano ze względu na ich urodę albo symbolikę. To były anonimowe przedmioty albo raczej pojęcia przedmiotów.

Tutaj mamy do czynienia z konkretnymi przedmiotami, które w pozbawionych ludzkiej obecności światach obrazów czy fotografii żyją własnym życiem. To raczej still life niż nature morte. Rzeczy, które opowiadają historie. Historie ludzi, którzy je stworzyli, posługiwali się nimi, chcieli je mieć albo je zgubili. Historie te nie są opowiadane ani przez ludzi, ani z perspektywy ludzi. Tutaj przedmiot staje się podmiotem, a w szczególności podmiotem narracyjnym.

Przedmioty na tej wystawie często występują w innej, niż ich zwyczajna rola, w innym kontekście czy skali, mylą tropy albo z nas żartują. Jak w obrazie Cyryla Polaczka, na którym widzimy fruwające na tle nieba but, okulary i książkę. Co przydarzyło się ich właścicielowi? Opowieści przedmiotów są niejednoznaczne, czasem nawet absurdalne, jak we wczesnych konceptualnych fotografiach Williama Wegmana, gdzie nożyczki z krokodylimi zębami pożerają kartkę papieru, a kula do kręgli pozostawia za sobą ślad podskakującej gumowej piłeczki.

Sofia Defino Leiby tworzy trójwymiarowe modele obiektów, wiernie naśladując wygląd ich pierwowzorów. Cyfrowo tworzone obiekty wydają się wyłaniać z szarej, pozbawionej kontekstu przestrzeni. Przy bliższym przyjrzeniu się ujawniają nieoczekiwane zwroty i ukryte detale. Tymczasem sitodruki otwartych, pustych torebek autorstwa Hanny Stiegeler balansują na granicy między fotografią komercyjną a sztuką, przeplatając warstwy treści i kreacji.

Właściwie nie ma tym nic nadzwyczajnego. Rzeczy opowiadają historie nie tylko na tej wystawie. To właśnie te opowieści rekonstruują archeolodzy, detektywi i muzealnicy. Co się tu wydarzyło? Jakie ślady przeszłości noszą? Przyjmując zatem, że rzeczy potrafią opowiadać historie, aby je zrozumieć, należy przyjąć chociaż na chwilę ich perspektywę. Ostatecznie to przedmioty przetrwają dłużej niż ludzie i będą świadkami naszej historii.