Zofia Rydet

Twórczość Zofii Rydet (1911-1997) skupia się na obrazowaniu człowieka. W swoich przedstawieniach - a duża część z nich to portrety osób dojrzałych i starszych - artystka zdradzała zarazem skłonność do metafory i alegorii, jak i zdolność głęboko empatycznego ujęcia. Chociaż jej najbardziej znane dzieło - seria naturalistycznych portretów we wnętrach mieszkalnych - ma określenie "socjologiczny" w tytule, jego intencja była głębsza. Chodziło o bezpośrednie zmierzenie się z życiem i jego materialnym sztafażem, które nieodwołalnie starzeją się i odchodzą.

Przez całe swoje twórcze życie Rydet związana była przede wszystkim z środowiskiem fotograficznym - była jedną z najbardziej aktywnych i uznanych postaci polskiej fotografii artystycznej 2. poł. XX wieku. Potencjał i specyfika jej sztuki wykraczają jednak poza ramy tej dyscypliny. Rydet pracowała cyklami, których realizacja trwała na ogół wiele lat, a szereg z nich było rozwijanych równolegle. Opracowując finalną formę fotografii artystka posługiwała się m.in. techniką kolażu, obiektów fotograficznych i zestawień typologicznych, eksploatując przy tym strategie bliskie zarówno fotografii konceptualnej, socjologicznej jak i kreacyjnej. Do najważniejszych cykli Rydet należą: utrzymany w duchu fotografii humanistycznej "Mały człowiek", nadrealistyczny "Świat uczuć i wyobraźni" oraz monumentalny i nigdy nie ukończony "Zapis socjologiczny" - opus magnum artystki. Wszechstronne i bogate stylistycznie dzieło Rydet łączy silny egzystencjalny rys, charakterystyczny dla pokolenia, które doświadczyło wojennej traumy, który z czasem zyskał w jej pracach indywidualny i osobisty charakter. Szczególnie istotnym wątkiem jej twórczości jest również szeroko i oryginalnie traktowany portret kobiecy, w tym również przewijające się szczególnie w późniejszych pracach motywy autobiograficzne.