Monika Mamzeta
Jak dorosnę będę dziewicą, fotografia, 2003
Artystka aktywna w polu sztuki krytycznej, tworzy fotografie, instalacje rzeźbiarskie i multimedialne. Autorka plakatów dla feministycznych organizacji pozarządowych oraz feministycznych tekstów teoretycznych. Absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie obroniła dyplom w 1994 w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego. Autorka części prawnej „Praktycznego Poradnika dla Artystów” (2012, red. Agnieszka Pindera). Prowadziła wykłady i szkolenia z zakresu prawa własności intelektualnej. Obecnie wykładowczyni Pracowni Kompozycji Brył i Płaszczyzn w Katedrze Praktyk Artystycznych Wydziału Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W swojej twórczości podejmuje tematy związane ze sposobem funkcjonowania obrazu kobiety w kulturze, bazując na stereotypach społecznych i motywach zaczerpniętych ze sztuki sakralnej. Ważniejsze prace: „Genealogia/Ginekologia [Blizna po matce]” (1999), „90-60-90” (2000), „To mi się przejadło” (2001), „Hommage à Witkacy” z cyklu: „Dzienniki” (2001), „Madonna” z cyklu: „Jak dorosnę będę dziewicą” (2005), „Pierwsza krew” (2008), „Wybaczam Ci Polsko” (2010), „Extra Safe” (2000, 2020), „Idzie RAK... będzie ZNAK” (2020/2021), „Monika Mamzeta…też Cię kocham” (2021), „Coś nowego, coś starego…” (2022), „SIREN” (2023), „Change Of Life” (2023), „Side Effects” (2024), „Złoty, a skromny” (2025), "Firma portretowa" (2025), „Autoportrety z Rolki” działania performatywne (1992-1995/2025). Współzałożycielka i członkini kolektywu Inne Towarzystwo. W 2020 została nominowana do tytułu „Superbohaterki” magazynu „Wysokie Obcasy”. W 2021 została pierwszą laureatką stypendium im. Ludwiki Góreckiej przyznawanym przez Zachętę Narodową Galerię Sztuki.
