Józef Robakowski

Artysta, historyk sztuki, profesor akademicki, twórca filmów, zapisów wideo, cykli fotograficznych, instalacji, obrazów, obiektów, performansów, akcji multimedialnych i projektów konceptualnych.

Urodzony w 1939 roku w Poznaniu. Studiował historię sztuki i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na Wydziale Operatorskim w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W latach 1970–1981 był wykładowcą tej uczelni i kierownikiem Zakładu Fotografii i Reklamy Wizualnej. W 1995 roku ponownie podjął tam pracę i do 2017 roku prowadził Pracownię Działań Multimedialnych. Wykładał również na kulturoznawstwie na Uniwersytecie Łódzkim (1982–1983) i w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi (2001–2006).

Współzałożyciel grup artystycznych podejmujących eksperymentalne działania, m.in.: Oko (1960), STKF Pętla (1960–1966), Zero-61 (1961–1969), Krąg (1965–1967). Współtwórca grupy Warsztat Formy Filmowej (1970–1977) oraz Telewizyjnej Grupy Twórczej Stacja Ł (1991–1992). Od 1978 roku prowadzi (założoną wspólnie z Małgorzatą Potocką) Galerię Wymiany w Łodzi. Inicjator licznych wydarzeń artystycznych, kurator i współkurator kilkudziesięciu wystaw, wydawca, autor tekstów i publikacji. Mieszka i pracuje w Łodzi.

Jego praktyka filmowa sięga początku lat 60. i filmów eksperymentalnych realizowanych m.in. metodą found footage. Nowatorskie analizy struktur przekazu filmowego z lat 70. zaliczane są do klasyki kina strukturalnego. W latach 80. m.in. przy użyciu techniki wideo realizował koncepcję „kina własnego” – autorskich, często autobiograficznych zapisów i rejestracji działań performatywnych. Równocześnie rozwijał wątek krytyczny dotyczący polityki mediów i mechanizmów manipulowania widzem w zideologizowanych środkach masowego przekazu. Jest autorem kameralnych rejestracji wideo rozmaitych działań, często improwizowanych, z ostatnich dwóch dekad. Ważną częścią jego praktyki są dokumentacje wideo i filmowe dotyczące sztuki współczesnej i jej awangardowych tradycji.

Od końca lat 50. zajmuje się również fotografią, eksperymentując z technologiami zapisu fotograficznego, tworzy obiekty fotograficzne. Analityczno-konceptualne serie prac z lat 70. są wyrazem jego zainteresowania uwarunkowaniami percepcji i możliwościami rejestracji fotograficznej. W latach 80. realizował cykle zdjęć powstałych ze sfotografowanych obrazów telewizyjnych. W ostatnich latach pod hasłem Fotomanii tworzy monumentalne kompozycje z własnych wizerunków funkcjonujących w internecie.