SZMATA SYRENA

"Szmata Syrena" to malarski traktat o pożądaniu i poszukiwaniu spełnienia. Każdy obraz jest tu formą zbliżenia, seksualnej relacji, ale jednocześnie figurą skrajnego, emocjonalnego napięcia. Jego źródłem jest nie tylko ciało, ale i spojrzenie, w które z kolei wpisana jest kulturowa i społeczna pokusa oceny. Szmata-syrena, rozkosz-cierpienie, miłość-zazdrość – obrazy Moniki Falkus podważają te proste, często toksyczne relacje, a w zamian oferują wielowymiarowe, zmysłowe i emancypacyjne doświadczenie. 

Tytuł wystawy odnosi się do metafory Madonny i ladacznicy oraz pojęć slut-shaming i vanilla-shaming, które opisują ocenianie i piętnowanie, w szczególności kobiet, z uwagi na ich zachowania i preferencje seksulane. Z kolei tytuły poszczególnych obrazów są zapisem różnych stanów psychofizycznych jakie towarzyszą kobiecie w związkach i relacjach intymnych: Uniesiona, Kochana, Oddana, Ociekająca, Spełniona, Pamiętająca, Inna, Uleczająca.