Potrzeba roju

To, co powstaje ze spontanicznego działania, nie jest wynikiem przypadku, lecz jest wywołane zakorzenionym głęboko pragnieniem – najpierw rodzi się w sposób nieśmiały, a następnie wzmaga się w toku uporczywego powtarzania – Arno Stern

Potrzeba to poczucie braku, które skłania do działania. Rój to zbiorowisko działające jako całość, ale także pszczela rodzina, która wraz z matką opuszcza gniazdo, gdy nie czuje się już w nim bezpiecznie. Potrzeba roju to opowieść o potrzebie wyrażania siebie w określonym systemie, o dorastaniu i macierzyństwie, walce o dobrostan oraz budowaniu relacji z otoczeniem na nowo. Forma porozumienia między pracą a efektem, powtarzalnością a spontanicznością, twórcą a odbiorcą. Akt osobistego i kolektywnego poszukiwania sensu, porozumienia i harmonii, na styku indywidualnych potrzeb i emocji.

Rozpatrywanymi kontekstami języka abstrakcji budowanego przez Kaję Gadomską są teoria Formulacji Arno Sterna i metody komunikacji NVC (Nonviolent Communication) Marshalla Rosenberga. Teorie te poznawane i wprowadzane w życie przez artystkę z myślą o jej dzieciach znalazły swoje nawiązania w działaniach twórczych.

(…)
Tytułowa „Potrzeba roju" to także nawiązanie do życia pszczół, które – kierowane imperatywem natury – wytrwale tworzą nieskończone struktury plastrów miodu. W przyrodzie pszczoły żyją w roju, w którym każda jednostka ma swoją rolę a całość funkcjonuje w harmonii. Urządzenia społeczne ula oparte jest na macierzyństwie. Podejrzewa się, że rój jako całość posiada stany emocjonalne, obowiązuje go sieć komunikacyjna oparta na węchu skutecznie przekazująca informacje. Pszczoły są inteligentne, potrafią podejmować decyzje oparte na współdziałaniu dla dobra roju. Obowiązują je potrzeby zasadnicze pozwalające rodzinie przetrwać.

(…)
Tekst: Jakub Prange-Barczyński