Oprowadzanie Marty Nadolle

Mam, mama, mamy, my mamy

Kompleksy są ze mną od zawsze. Rozwalają mnie i blokują, a równocześnie pchają do przodu i motywują. Próbuję je ogarnąć, ale zawsze wracają. Myślę... skąd się wzięły? Z mojego domu? Z krwi? Z otoczenia? Z bycia kobietą? A może z bycia Polką? Michał Bilewicz w książce Traumaland pisze, że „pozostaniemy jeszcze długo społeczeństwem nieufnym, przewrażliwionym na własnym punkcie, negatywnie oceniającym samych siebie, a jednocześnie narcystycznym, pesymistycznym... podstawowym rysem kultury jest narzekanie i przygotowanie do kolejnej porażki". W tym projekcie moja twórczość staje się narzędziem do spojrzenia w przeszłość, wybaczenia i redefinicji tożsamości.

Marta Nadolle