Z drzazgą na dłoni

Anna Myszkowiak w 2025 roku obroniła dyplom na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, ale jeszcze podczas studiów zwróciła na siebie uwagę jako rzeźbiarka, której prace mają ogromną siłę oddziaływania na zmysły, świadomość i emocje odbiorców. Owa siła zaklęta jest w realizacjach oszczędnych w formie, często kruchych i materialnie delikatnych, lecz bezkompromisowych w sensie emocjonalnym. Myszkowiak zabiera widza poza strefę komfortu – na pogranicze, w którym ludzkie ciało styka się ze światem zewnętrznym. To terytorium, gdzie kategorie takie jak dotyk mają ambiwalentny charakter, a rozróżnienie między przyjemnością i bólem, pieszczotą i zranieniem staje się nieostre.

Podobnie niejednoznaczny i wielowymiarowy jest sposób, w jaki odbiera się rzeźby artystki – prace, w których to, co dotykalne, staje się widzialne, a to, co widzimy, odczuwamy całym ciałem. Nieprzypadkowo to właśnie skóra, dłonie, ale również oczy, wzrok i spojrzenie są powracającymi punktami odniesienia dla kompozycji Myszkowiak. Artystka nie tworzy figuratywnych reprezentacji, lecz jeszcze dalej jej do abstrakcji – jej prace przypominają organizmy, powołane do istnienia po to, byśmy mogli z nimi współodczuwać.

W budowaniu rzeźb posługuje się różnorodnymi tworzywami – od papieru, przez metal i drewno, po materiały przemysłowe i przedmioty codziennego użytku, wykorzystywane i opracowywane w niekonwencjonalny sposób. Niezależnie od zastosowanej techniki, materia w jej pracach zdaje się zawsze mieć charakter ożywiony.

Na wystawie „Drzazga na dłoni” zaprezentowane zostaną najnowsze realizacje Anny Myszkowiak – prace stworzone między innymi z drewna, metalu, płyt MDF, syntetycznej żywicy i wełny stalowej. Każda z nich stanowi śmiały eksperyment formalny w dziedzinie rozwijania osobistego, a zarazem uniwersalnego języka rzeźbiarskiego, który rodzi się z dialektyki fizycznych właściwości materii i odczuwania cielesności. Rzeźby nie układają się w liniową narrację – to raczej sekwencja doświadczeń zaklętych w artystyczne formy, pozwalające dotknąć obszarów znajdujących się poza granicą werbalnych pojęć, a zarazem fundamentalnych dla sposobów, w jaki czująca istota przeżywa swoje bycie w świecie.

Kurator: Stach Szabłowski