Wzdłuż milczącej fali

Wystawa bazuje na pracach artystów z archiwum Fundacji Archeologia Fotografii oraz instalacjach, obiektach fotograficznych i dźwiękowych Ewy Doroszenko. Ekspozycja podejmuje temat kruchości ekosystemów a za punkt wyjścia Doroszenko przyjmuje klasyczny, osadzony w historii sztuki motyw pejzażu. Odnosząc się do zdjęć klasyków polskiej fotografii (A. Zdebiaka, Z. Dłubaka, M. Piaseckiego, L. Demidowskiego i M. Hermanowicza), Doroszenko odchodzi od afirmatywnego i dokumentalnego charakteru tego medium. Podstawą teoretyczną działań artystki są m.in. rozważania Arne Næssa, twórcy nurtu „głębokiej ekologii”. Zgodnie z założeniami ekofilozofii, Doroszenko nie tylko komentuje obecny kryzys ekologiczny, ale stawia pytania o jego źródło. Upatrując przyczyny obecnego stanu m.in. w sposobie postrzegania otoczenia, w prezentowanych na wystawie cyklach artystka wykorzystuje reprezentacje nieistniejących krajobrazów i bada ograniczenia percepcyjne człowieka. Misternie zbudowane obiekty składają się z połączonych ze sobą za pomocą szpilek fragmentów fotografii przedstawiających różnorodne przyrodniczo cenne miejsca na świecie, którym zagraża ekspansywna działalność człowieka. Doroszenko zadaje też pytania o przesuwające się granice między domenami natury i technologii oraz eksploruje zagadnienie pejzażu dźwiękowego poprzez wykorzystanie akustycznych bodźców umożliwiających uczestnictwo w wystawie osobom z różnorodnymi typami percepcji. Łącząc postfotografię, dźwięk i narzędzia cyfrowe, artystka zachęca do refleksji nad ekocentryczną koncepcją współzależności międzygatunkowej.