I asked myself if I’m the problem and we said no

Lubimy myśleć o sobie jako istotach logicznych, nie doceniamy własnych błędów poznawczych. Z perspektywy wydziału śledczego korzystniej, gdy morderstwo popełniono w pochmurny poranek, bo lepiej zapamiętujemy, kiedy mamy gorszy nastrój z powodu złej pogody. Przeszacowujemy prawdopodobieństwo wystąpienia zjawisk historycznych. Wydaje się nam, że I wojna musiała wybuchnąć i nie rozumiemy, czemu nie dostrzegali tego brokerzy na giełdach w 1914. Ignorujemy metody wpływu, takie jak efekt halo (o 5 lat mniejsze wyroki dla osób atrakcyjnych fizycznie za morderstwo), kierujemy się nieracjonalnymi strategiami w stylu „utopionych kosztów”. Dążymy raczej do potwierdzenia swoich sądów niż falsyfikacji, „zamrażamy” opinie, nawet jeśli otrzymujemy informacje, które im przeczą. W grupie radykalizują się nasze poglądy. Deluzje pozwalają nam przetrwać, zwłaszcza w trudnych czasach. Reptilianie i płaskoziemcy to jaskrawe przykłady, ale weźmy codzienne deluzje: projekcje, samooszukiwanie, błędne interpretacje. Ale jeśli nie to, to co? 

osoby kuratorskie: Wiktoria Kozioł, Tomek Nowak