Light Situation

Light Situation / Laura Lamiel

To musiał być rok 2013, choć wydaje się, jakby minęło znacznie więcej czasu. Po części dlatego, że nie mogę znaleźć żadnego śladu tej wystawy w internecie. Chciałem zweryfikować, oprzeć się na faktach, na fotografiach, ale wszystko, co mam, to niepełna pamięć i poczucie oddalenia w czasie. Pierwsza siedziba galerii Silberkuppe mieściła się na parterze w dwóch małych pomieszczeniach przy bramie kamienicy przy Skalitzerstrasse 68 w Berlinie. Z wystawy Laury Lamiel pamiętam blask światła z instalacji na podłodze, precyzyjnie skomponowaną atmosferę i silne pragnienie, by pokazać coś podobnego w Stereo. Pamiętam też, że po drugiej stronie sali stał równie poruszony Michael Stipe.

Przeglądając monografię artystki, pełną materiału fotograficznego, łatwo zauważyć, jak spójna i konsekwentna jest jej twórczość. Składa się z powtarzających się motywów i materiałów, ale też ze stabilnego tonu i ducha. Niezależnie od wielkości przestrzeni wystawienniczej, Lamiel buduje własne środowiska — pomieszczenia, które nazywa „komórkami”. Te mnożą się w niezliczonych permutacjach, czasem rozciągają w sekwencje, innym razem występują samodzielnie. Intrygujące jest to, że podziały przestrzenne tworzone przez artystkę zdają się działać w wymiarze czasu. Ostatecznie podobieństwo „komórek”, jak i ich wewnętrzne wariacje, przywołują idee współistnienia, jednoczesności, a co za tym idzie — ciągłości, trwania. Tę cechę wzmacnia swobodne łączenie przez Lamiel elementów wykonanych i znalezionych, starych i nowych. Jak sama mówi: Przyswajam doświadczenia przeszłości. Jej prace, niezależnie od daty powstania, zachowują trwały potencjał przemiany i odnowy. W tej samej rozmowie artystka stwierdza: Mój projekt nie dotyczy uzdrawiania świata, leczenia czy bycia leczoną. (…) Czuję się od tego wolniejsza. Potrafię uruchomić pewne siły, ale moja intencja nigdy nie jest aż tak zdecydowana. Moja praca jest bardziej poetycka niż psychoanalityczna. Jeśli trudno wskazać jeden temat w twórczości Lamiel, to dlatego, że jest ona tak złożona i wielowymiarowa. Mieści w sobie jednocześnie obecność i nieobecność, życie i śmierć, pamięć i pracę, to co osobiste i to co społeczne. Dziś — mówiła w 2018 roku — postrzegam swoją twórczość bardziej jako strukturę przypominającą drzewo (…).

Dzięki współpracy z galerią Marcelle Alix mamy przyjemność nie tylko zrealizować długo noszony zamiar, ale również po raz pierwszy zaprezentować twórczość Laury Lamiel w Polsce — w całym jej bogactwie i różnorodności.

–

Laura Lamiel, urodzona w 1943 roku, mieszka i pracuje w Paryżu. Do jej najnowszych wystaw indywidualnych należą m.in. Palais de Tokyo, Paryż, FR (2023); Cahn Kunstraum, Bazylea, CH (2021); CRAC Sète, FR (2019); La Verrière, Bruksela, BE (2015); Kunstverein Langenhagen, DE (2014); La Galerie – art center, Noisy-le-Sec, FR (2013) oraz Musée d’Art Moderne de Saint-Etienne, FR (2013). Jej prace prezentowane były także na licznych wystawach zbiorowych, m.in. na Bienal de Arte Contemporânea de Coimbra, PT (2022); CAPC, Bordeaux, FR (2021); Palais de Tokyo, Paryż, FR (2019); Malmö Konsthall, SE (2018); Biennale de Rennes, FR (2016) i Biennale de Lyon, FR (2015). Dzieła Lamiel znajdują się w prestiżowych kolekcjach instytucjonalnych, takich jak MAC VAL, Vitry-sur-Seine, FR; Musée d’Art Moderne de Paris, FR; Musée National d’Art Moderne, Centre Pompidou, Paryż, FR oraz Museum of Modern Art, Rio de Janeiro, BR. Laura Lamiel jest reprezentowana przez galerię Marcelle Alix w Paryżu.