Niuchwytność linii

Nowy projekt artystki zainicjowało pytanie: na ile linia może być nośnikiem znaczeń uniwersalnych, treści dotyczących tożsamości, zagadnień natury egzystencjalnej czy społecznej. Zainteresowania autorki skupiały się na obecności linii w rysunku, w rzeczywistości, w przestrzeni i na ciele samej linii.

Materiałem wyjściowym były rysunki wykonane na dłoniach różnych osób, fascynacja splataniem się tematu linii i dłoni, przez które przemawia ciekawość świata. Dłoni, które komunikują się dotykiem i  wpływają na doznawanie i myślenie o rzeczywistości. Obserwacja dłoni nasuwała myśl o liniach ich styku z powierzchniami różnych przedmiotów, o liniach gestów bycia w świecie i liniach zapisanych na dłoniach. Te obserwacje prowadziły do wyobrażenia różnych rysunków oddających układy wzajemnych relacji poszczególnych palców, jednej dłoni do drugiej, ich relacji do całego ciała i tego, co je otacza.

Uchwycenie można rozmieć jako gest dotyku ale też próbę pojmowania czegoś, nazwania i wydobycia znaczenia. Dla artystki najważniejszy jest ten moment zawieszenia w nieoczywistości, jeszcze przed oswojeniem znaczeń, zatrzymanie się na samym doznaniu pomiędzy dłonią a otoczeniem.

Wychodząc od dokumentacji rysunków na dłoniach, „zdejmowała” i przenosiła linie w świat wyobraźni, w którym uwalniały się od wcześniejszych znaczeń. Te „zdjęte linie” dały początek kilku seriom prac, stając się motywem przewodnim w cyklach fotograficznych, rysunkowych i malarskich.

We wcześniejszych projektach posługując się linią jako synonimem granic i podziałów, artystka poruszała się w obszarze kultury symbolicznej. W najnowszym projekcie postrzega linie poza jakąkolwiek ideologią, kierując naszą uwagę ku tym szczególnym interakcjom pomiędzy dłonią, jej ruchem i otoczeniem.  Prace powstające ze splotu dotyku i widzenia niewidzialnych linii, na swój sposób wizualizują nieuchwytne doświadczenia percepcji świata i naszego w nim usytuowania.