Dom
Dom wydaje się znajomy. Położony na odludziu, w bliżej nieokreślonym miejscu, powinien stać się scenerią filmowego dramatu. Jednak latem historie nie chcą się rozwijać. Zamiast tego zastygają w upale, skorupieją w słońcu, czasem snują się leniwie po okolicy. Wokół Domu dojrzewają anegdoty opowiadane przy kolacji, powracają coraz odleglejsze wspomnienia, odbijają się echem podsłuchane rozmowy. Przenoszone w wazach opowieści i nasłuchujące je rzeźby tworzą obieg zamknięty. Scenografia, w której akcja zastygła tuż przed rozwiązaniem, stała się miejscem oczekiwania na dramat, którego nigdy nie było i zapewne nie będzie. Wyprawa na drugą stronę zatoki jest tylko spotkaniem z czasem, który upłynął zanim tu dotarliśmy.
Za to pod skamieniałą warstwą soli wszystko zyskuje monumentalny charakter: stół, leżak, te same opowieści przytaczane w kółko jak pasek informacyjny na ekranie telewizora. Agata Ingarden przywraca martwą naturę do życia, odkurza podstarzały gatunek, a zastygłe w bezruchu, choćby i najbłahsze, ale wciąż jeszcze żywe współczesne historie włącza w uniwersalny nurt opowieści o przyczynach rzeczy i sensie istnienia.
Samospełniająca się przepowiednia
Pisanie not do wystaw to podstawowe zadanie każdej galerii komercyjnej, ponieważ zwykle służą one jako pierwsze wprowadzenie do wystawy dla publiczności, kolekcjonerów i, co najważniejsze, dla prasy. Noty mogą mieć ogromny wpływ na to, czy odbiorcy odwiedzą wystawę, zrecenzują ją i wreszcie, czy coś kupią. Nota powinna wciągać ludzi. To jest jej podstawowy cel, więc pisząc ją, należy o tym pamiętać. Mimo to, galerie czasami podchodzą do not jak do przemyśleń lub traktują je jak drugorzędną kwestię. Skutkuje to straconą szansą na dotarcie do publiczności, kształtowanie jej opinii, uczuć i oczekiwań wobec galerii i jej programu.
Noty nie powinno pisać się jak akademickiego eseju. Ten styl jest wykluczający i często nie imponuje nawet akademikom, ponieważ staje się żargonem. Należy unikać niejasnych, „kreatywnych” form pisania, takich jak wiersze, strumień świadomości, cytaty z dzieł fikcyjnych lub zwięzłych wypowiedzi eliptycznych. Podstawą noty jest precyzja: jakie prace można zobaczyć na wystawie, jak one wyglądają i jak odnoszą się do wcześniejszej praktyki artystów oraz ich rówieśników.
* na podstawie tekstu Alexa Bacona dla Artsy
Materiały prasowe PL
